Kaapstad en omgeving

Kaapstad
Op 17 september, na de prachtige trouwdag van Joyce en Willem, was het dan eindelijk zover. Op naar Zuid-Afrika! Vooral ik had hier heel erg naar uit gekeken. En eindelijk na 10 jaar had ik Jan ook zover gekregen… Jan had allerlei horror beelden in zijn hoofd van Z-A zoals olifanten op de motorkap en onderontwikkeld (geen KFC of Mac etc.).

We zijn onze reis begonnen in Kaapstad. Na een vlucht van bijna 12 uur zijn we hier geland en de eerste uitdaging kon beginnen: links rijden. Met onze huurauto in het donker onze lodge zien te vinden. Wanneer er dan ook nog langs de weg op de waarschuwingsborden staat: ‘high crime area, do not stop’ is het plaatje in Jan zijn hoofd compleet… Uiteindelijk hadden we onze lodge zo gevonden en hadden we een heerlijke kamer aan de voet van de Tafelberg.

Na een goede nacht slapen en een heerlijk ontbijt met uitzicht over de oceaan ziet alles er een stuk fleuriger uit. Omdat het helder weer is besluiten we meteen naar de Tafelberg te gaan. Met de cablecar klimmen zo’n 1000 meter ophoog en WAUW!! Wat een uitzicht over de stad. We besluiten dat we meteen maar even naar Boulders Beach doorrijden om de welbekende Afrikaanse pinguïns op te zoeken. Wat gaaf! Een pinguïn op een prachtig wit strand met mooi helder blauw water, het is prachtig. Omdat het nog vroeg in de middag is rijden we door naar Kaap De Goede Hoop, het meest zuidwestelijke punt van het Afrikaanse continent. Jan kent het van de geschiedenisboeken (daar lag mijn interesse nou niet echt vroeger…). Het is een prachtige rustige plek maar met een wilde zee. Ondertussen zijn we al iets gewend aan het links rijden en besluiten we op de terugweg ergens op de route te eten. En echt, heerlijk eten voor weinig geld. Dit zal de rest van onze trip in Z-A blijven.

Dinsdag zijn we samen met Kathleen en Cobie naar de township (soort sloppenwijk) Khayelitsha gegaan. We zijn door dominee Bos bij Kathleen terecht gekomen. Zij is hier predikant en steunt het een project in deze township. Vanuit onze kerk collecteren we hier regelmatig voor en we wilden graag het project bezoeken en ook zo het echte leven van Z-A zien. In de township is een christelijke crèche gemaakt, waar (vaak nog jonge) vrouwen hun kindjes kunnen brengen zodat ze zelf naar school kunnen of gaan werken. De kids krijgen hier voorschoolse les en warme maaltijden. Cobie (van oorsprong Nederlandse) is de kerkrentmeester en gaat mee om financiën te checken. Voordat we Khayelitsha in gaan, gaan we langs de Makro (jawel, dezelfde keten als in NL) om boodschappen te doen voor de crèche. Jan en ik hadden gevraagd wat de kids nodig hadden. Dit bleek waskrijt te zijn en iets van kleurboeken. Dus deze hebben we daar ook meteen ingeslagen om later te geven aan de kids en juffen. Na de Makro brengen we een bezoek aan de slager waar we ook inslaan en voor het eerst biltong proeven, gedroogd vlees. Best lekker. Dan gaan we eindelijk door naar de township. Je voelt in alles dat het een andere wereld is. In onze ogen grimmig en onderontwikkeld. Hutten van ijzeren golfplaten, plastic en net wat gevonden is. Af en toe een huisje van steen. Wij zijn in de ogen van de mensen die hier wonen super rijk (en we beseffen dan nog meer dat we dit ook zijn!). Hele straten van huisjes en ze kunnen niet eens precies zeggen hoeveel mensen er wonen omdat veel mensen niet geregistreerd staan. Maar naar schatting wonen hier zo’n 1,5 miljoen mensen. En dan zijn er naast Khayelitsha nog meer van deze townships. Alle huisjes worden voorzien van ‘spagettistroom’ oftewel: een houten stroompaal met heel veel slierten en draden afgetapt naar alle huisjes.
De auto van Kathleen is uitgerust met een tracker waar in geval van nood op gedrukt kan worden voor hulp. Ik denk dat dit geen overbodige luxe is maar toch hebben Cobie of Kathleen nooit echte problemen ondervonden en ze zijn erg nuchter.
Eenmaal bij de crèche aangekomen krijgen we een rondleiding door de drie klassen en het kerkje. De kindjes kijken ons wat schuchter aan. Op een jongetje na, hij geeft mij knipoogjes. Deze komt er wel! Cobie had al verteld dat deze kids bijna nooit blanke mensen zien, of het is een dokter ofzo. Je begrijpt dat dit niet altijd positief is dus :)
We delen dan de boekjes uit in de klassen en Kathleen verteld ons dat we niet moeten onderschatten wat dit, voor ons, kleine gebaar met deze kids en juffen kan doen. Alleen het feit al dat we tijd maken om mee te gaan en dit werk te bekijken wordt erg gewaardeerd.

Omdat het toch een dag met veel indrukken is besluiten Cobie en Kathleen ons te trakteren op een lekker wijntje in een van de vele wijngaarden. En deze zijn ook echt schitterend en een beleving op zich. Kathleen verteld me dat ze de dag graag positief willen afsluiten met ons, na alles wat we daar in Khayelitsha gezien hebben. De schatten! Via een prachtige route en een kop koffie bij Kathleen thuis worden we weer bij onze lodge gebracht.

De volgende dag gaan we via Waterfront (een luxe shoppingmall en woongebied) naar Robbeneiland. Hier in de boot die ons daar naar toe brengt. Tijdens het vaartochtje hebben we prachtig uitzicht op de stad en Table Mountain. Op Robben eiland krijgen we van een oud (politiek) gevangene een rondleiding door de gevangenis. Hij verteld ons hoe het leven daar was en laat o.a. de cel van Nelson Mandela zien. Ook hier weer een stuk geschiedenis, iedereen die tegen de apartheid was of in opstand kwam werd hier gewoon opgesloten en geïsoleerd van de rest van de maatschappij.

Na een fantastische route langs de kust komen we donderdag met onze auto aan in Hermanus. Hier zwemmen walvissen zo voor de kust langs. En we hebben geluk! We zien een walvis zwemmen en zelfs uit het water springen. ’s Avonds op de terug weg dineren we in een luxe wijngaard; ‘de Grendel’. Heerlijk gegeten en een wijntje gedronken natuurlijk. Het is alleen al een kunst om hier binnen te komen (je wordt eerst gescreend en gecheckt) en dan ga je via een landgoed naar het wijnhuis. Super!

Vrijdags vliegen we alweer door. Op naar Johannesburg! Hier later meer over…